Dysplazja stawu u psa jest stosunkowo popularnym schorzeniem, polegającym na patologicznym rozwoju wewnętrznych struktur stawowych. Dysplazja może być to zarówno niedorozwój jak i rozluźnienie stawu. Bardzo często tego typu schorzenie dziedziczone jest genetycznie. Nie oznacza to jednak, że zwierzę mające gen dysplazji zachoruje. Na rozwój tego typu choroby wpływ mają także różnego rodzaju czynniki zewnętrzne, takie jak przynależność psa do dużej rasy, bardzo szybki wzrost szczeniąt, brak właściwej suplementacji podczas żywienia, nadwaga, otyłość, wysoki wysiłek fizyczny u młodych psów, zbyt duża ilość wapnia w żywieniu. Zgodnie z aktualnym stanem badań na dysplazję narażone są poszczególne rasy psów. Szczególności takie jak labrador, owczarek niemiecki, dog, sznaucer olbrzymi. Jednakże chorobą tą objęte mogą być również rasy mniejszych psów takich jak spaniele czy też mopsy. Aby skutecznie zdiagnozować chorobę należy wykonywać szczegółowe badania w kierunku dysplazji już w wieku szczenięcym. Zwyrodnienie to dotyczy różnych zestawów, jednakże najczęściej diagnozuje się je w stawie biodrowym u psa.
Objawy dysplazji u psa
Dysplazja u psa charakteryzuje się szeregiem objawów, które jednak nie zawsze są charakterystyczne. Najczęściej jednak kiedy pies ma widoczny problemy podczas poruszania się konieczna jest wizyta weterynaryjna. Najczęstsze objawy mogące świadczyć o dysplazji u psa to powolne wstawanie oraz kładzenie się, problemy z poruszaniem się oraz chodzeniem, wyraźne niechęć do biegania, sztywny chód, problematyczne poruszanie się po odpoczynku, unikanie twardego podłoża, odciążanie jednej z łap w czasie siadania czy też kładzenia się. Obecnie dostępne są metody diagnostyczne, które można stosować nawet w przypadku kilku tygodniowych szczeniąt. Można również wykonywać badania palpacyjne aby stwierdzić zakres ruchomości stawów. Jednak podstawą diagnostyki w przypadku dysplazji u psa okazuje się badanie rentgenowskie. Bardzo częste badanie rentgenowskie zrealizowane w narkozie, zwłaszcza w przypadku, kiedy pies jest niespokojny lub wyraźnie zdenerwowany. Lekkie przypadki dysplazji u psa mogą być leczone farmakologicznie. Niezbędne jest także odpowiednie żywienie i zachowanie diety. Leczenie dysplazji wspiera również suplementacja witaminowa, a także regularne rehabilitacja. Należy także zadbać o to, aby pies nie zwiększał masy swojego ciała, gdyż nadwaga może powodować pogłębienie się schorzenia. Unikać należy jednocześnie zbyt zaawansowanej aktywności fizycznej, które może prowadzić do przeciążenia stawów i pogorszenia się stanu psa.
